Mjafton vetëm një çast që jeta të ndryshojë rrënjësisht. Më 8.6.2011 kur po kthehesha nga puna, duke ecur mbi trotuar, një makinë u përplas me mua. Nuk mbaj mend asgjë nga aksidenti. Gjëja e fundit që mbaj mend është se kalova rrugën dhe u ngjita në trotuar. Në atë moment filloi lufta ime me jetën. Në një gjendje kritike, dy kalimtarë të cilët u gjendën aty mëmentalisht, më dërguan në spital. Beteja e pare me jetën ishte kur u zgjova nga gjendja e komës pas dy muajsh. Gjatë gjithë kohës në mua kishte pajisje. Siç thonë mjekët, kisha humbur shumë gjak dhe mezi më sollën në jetë.  Atë mbrëmje kur më sollën në spital, menjëherë më bënë dy operacione. Kalova katër muaj në krevatin e spitalit. Gjatë gjithë kësaj kohe nuk duhej të ngrihesha nga krevati për shkak të lënimeve të marra në pelvis (legen). Nuk mund të më operoni menjëherë për shkak se ishte tepër e rrezikshme.  

Është vërtet e vështirë të përballesh me vdekjen në moshën 22 vjeçare,  por kur të rikthehesh  përsëri në rrugën e jetës, atëherë e kupton se sa e mrekullueshme  është jeta.

 Atëherë mëson ti shikosh gjërat më ndryshe, mëson ti gëzohesh edhe gjërave më të vogla, të shijosh çdo ditë të re. Më 9 qershor të vitit 2013, pësova një aksident të rëndë automobilistik,  dhe pas 18 orësh pata fatin të gjendesha në spitalin klinik ‘ Acibadem Sistina’.